Wokół biografii Marii Komornickiej
Portret Marii Komornickiej pochodzący z książki Pisanka, red. Józef Jankowski, Warszawa 1900.
Maria Komornicka to pisarka niewątpliwie wyróżniająca się na tle swojej epoki, chociaż jej twórczość zasięgiem obejmuje zarówno epokę modernizmu, jak i dwudziestolecia międzywojennego. Na owo szczególne wyróżnienie zasługuje pod względem ciekawej, choć niezwykle tragicznej biografii oraz z powodu, nie do końca poznanej, pozostającej bowiem w rękopisach, spuścizny literackiej. Życiorys pisarki częstokroć w ostatnich latach przypominany, kontekstowo wpisuje się w krąg zainteresowań gender studies oraz poglądów feministycznych, w których podkreśla się odwagę i bezkompromisowość Komornickiej w wyznaczaniu nowych dróg literackiego rozwoju, poglądów i zachowań. W jej przypadku rozpatruje się wpływ środowiska, ogólnego światopoglądu na zdrowie psychiczne, załamania spowodowanego nadmiernym wysiłkiem intelektualnym, wyczerpaniem psychiczno-emocjonalnym i niezwykłą wrażliwością. Cudownie zapowiadająca się literatka, uległa bowiem chorobie psychicznej i obłędowi, wykluczona i odosobniona przez ponad 30 lat pozostawała na marginesie życia społecznego, literackiego i rodzinnego.